"archetyp" żeglarza

grucha

No Arus ostatni rac Ci wybaczamy Very Happy

ale czasem sie tak dzieje i nie wiem dlaczego ze nie loguje automatycznie... BTW oprocz zamku była jeszcze jedna atrakcja na bornholmie.. pewna blądynka co ja i Grzenio mamy z nią zdjęcie... ahhh wspomnienia Very Happy

Old

Żeglarz to konkret gość , z przysłowiowymi j..... . A marudne ciepłe "kluchy" powinny siedzieć w domu i trzymać się z dala od jachtingu .

Jonasz z łajby załodze lżej!

kusza

ja trochę przewrotnie zapytam: Czy morze nie jest w stanie z tych jak Old powiedział "ciepłych kluchów" zrobić żeglarza??
jasne, że płynąc w rejs morski zawsze staramy się mieć na pokładzie przynajmniej kilku konkretnych ludzi, na których "w razie czego" można liczyć... dobrze by byli to ludzie bezkonfliktowi i wyrozumiali tak by atmosfera rejsu była przyjazna do końca... (wiadomo, że na niewielkiej przestrzeni przez dłuższy czas, bez swojego "azylu" trudno czasem wytrzymać, ale nie ma gdzie uciec więc trzeba trzymać fason i jakoś sobie radzić).
Ale czy czasem w sytuacjach kryzysowych, trudnych, czy po prostu w warunkach morskich nie budzi się w człowieku coś dobrego, coś co "ofiarę losu" zmienia w człowieka morza??
co o tym sądzicie??
każdy kiedyś musiał pierwszy raz wejść na jacht, pierwszy raz minąć główki portu, pierwszy raz poczuć smak żeglarstwa... jedni to poczuli inni nie??
jedni po tym pierwszym, a może drugim czy trzecim rejsie stali się żeglrzami i świadomie śpiewają "hej me Bałtyckie Morze wdzięczny Ci jestem bardzo..." a inni śpiewają "Już nie wrócę na morze..."
jakie jest wasze zdanie?? (o ile jeszcze łapiecie o co mi chodzi?? Laughing

)

grucha

Od dawna wiadomo, że żeglarstwo to szkoła charakterów, że uczy i wychowuje. Jasne że zawsze musi być ten pierwszy raz, nie odrazu Kraków zbudowano... Moim zdanie najważniejsza jest wytrwałość... i to jest dla niektórych dość trudne (dla mnie też), każdy lubi jak sie czegoś uczy i sam widzi rezultaty nauki... tak jest ze wszystkim... z nauką gry na gitarze, nauką w szkole i nauką żeglarstwa. Ważne są także chęci to jest podstawa bo nie można robić czegoś dla samego robienia, tzreba widzieć sens i przyjemność w tym co się robi. Nie zawsze to widać na początku. Zazwyczaj pierwsze kroki są trudne. Dlatego nie można sie szybko poddawać, każdy sie uczy na błędach (najlepiej sie uczyć na cudzych błędach - tak jest bezpieczniej). Ja życzę żeby każdy znalazł coś dla siebie w żeglarstwie.

Pirlipatka

Coś w tym jest co Kusza napisał. Wydaje mi się, że ja tam nigdy ofiarą losu nie byłem choć moge się mylić, nie mnie to oceniać ale wydaje mi się mimo wszytsko morze mnie utwardziło. Traktuje je troche jak szkołe charakteru i poligon mojej wytrzymałości. Ci co mnie dobrze znają, wiedzą że czasami z pogodnego i nieszkodliwego Arusia wyłazi Twisted Evil

. Szczególnie osobnik pod pseudonimem myszaleksander musi tego często doświadczać. Myśle, że morze pomaga właśnie przez konieczność przebywania na małym pokładzie z grupą ludzi o różnych poglądach i zwyczajach kształtować charakter. A co do wytrzymałości to nieraz mamy do czynienia z ciężkimi warunkami i muszę się przyznać że na morzu zawsze w myślach śpiewam "nigdy węcej na morze...". Dopiero kiedy wszytsko się kończy myślę sobie, że mimo wszytko dałem rade i nie wymiękłem a za rok znowu wracam na żagle Very Happy

. Nie jestem jeszcze taki twardy jak Kusza, który podczas sztormu idzie na dziób bo tam bardziej buja ale pewnie się wyrobie Cool

kusza

Aruś dzięki, ale to nie "twardość" pchała mnie na dziób w czasie sztormu na Adularze, tylko głupota i nieświadomość... Laughing

sam wiesz, że niewiele brakowało byście wtedy śpiewali "kusza gdzieś za rufą został..." Confused

niemniej nie ukrywam, że było fajnie Wink